Bron: Members Only

Voor golfers die van het leven houden, is de Royal Bercuit in Grez-Doiceau een droom. Het schitterende, gloednieuwe terras sluit er perfect aan op de prachtige ligging en de topbaan met de handtekening van de mythische Robert Trent Jones.

De Royal Bercuit behoort tot de mooiste banen van België. Dit is een echt juweeltje in de heuvels rond Grez-Doiceau; een bucolisch decor dat zijn gelijke niet heeft. De Royal Bercuit, een parcours dat getekend werd door de grote Robert Trent Jones, laat zich niet vertellen. Deze baan moet je gewoon spelen, want hij brengt de puristen in de hoogste staat van verrukking. Niet door zijn lengte, want deze championship course is niet echt wat je lang noemt, maar wel door zijn technische en tactische uitdaging. ‘Om goed te scoren moet je niet alleen precies slaan, maar je moet de holes ook op de juiste manier aanpakken’, weet ook clubvoorzitter Eric Hermann.

Nieuw droomterras
Deze 54-jarige club die in 1967 werd opgericht en sinds 2017 het label ‘Royal’ opspeldt, oogt jonger dan ooit. Royal Bercuit is trouwens resoluut toekomstgericht. ‘Wij zijn een club op mensenmaat: sportief, gezellig. Onze leden zijn meer dan ooit onze prioriteit. Dat zijn er momenteel zo’n 550 en we hopen door te klimmen naar 600. Maar niet meer, want wij willen absoluut niet raken aan de sfeer.’

Wat niet wil zeggen dat gastspelers hier niet welkom zijn. In deze club staat de deur altijd open, zonder zich daarom te commercieel te willen opstellen en louter op winst te focussen. Dat subtiele evenwicht, die mix van exclusiviteit en openheid, lag trouwens aan de basis van de recente verbeteringswerken aan het terras. Resultaat is een parel van 400 m2 groot en zonder meer een van de mooiste terrassen in Waals-Brabant. ‘Wij doekten het zwembad op omdat het niet langer aan de verwachtingen beantwoordde en creëerden een nieuw schaduwrijk terras, met plaats voor zo’n 150 gasten. Een droomplek’, aldus Eric Hermann.

Die stelling is niet overdreven. Landschapsarchitect Vincent Gillier speelde met de bestaande vegetatie en de bloemperken om een groen kader te creëren, met als achtergrond de holes 14 en 18, de zingende vogels en de occasionele birdies. Er is trouwens geen beter adres dan de 19e hole, waar chef Giuseppe Santoro iedereen blij maakt: van een croque over een barbecue tot een heerlijk diner. ‘Het restaurant van het clubhouse is voorbehouden aan onze leden, maar staat ook open voor klanten van buitenaf die graag, in alle rust en ver weg van de stadsdrukte, een hapje willen eten.’

Indien nodig kan de club ervoor zorgen dat deze ruimte helemaal geprivatiseerd wordt voor bedrijven die een prestigieus evenement willen organiseren. ‘Wij hebben verscheidene vergaderzalen voor conferenties of seminaries. Dat is voor iedereen een win-win, want de eventuele winst wordt altijd gebruikt om de infrastructuur te verbeteren en in de eerste plaats de golfbaan.’

Opwindende baan
Wel ja, de golfbaan! Robert Trent Jones, een mondiale referentie in de golfarchitectuur en auteur van heel wat legendarische banen (Valderrama, Sotogrande, Las Brisas, Sperone, Oakland Hills, Spyglass en Oakmont), leverde in Bercuit een meesterwerk af. Elke hole heeft een ziel en is een ander soort uitdaging die de golfer verplicht om daar telkens het gepaste antwoord op te vinden. ‘Daar heb je niet noodzakelijk altijd de driver voor nodig. Je moet wel altijd de juiste stok kiezen en de juiste lijn om de bal op de goede plek te krijgen’, aldus clubbestuurder Jean-Philippe Semal.

Bercuit speelt elke dag anders. Of je nu goed of minder goed gepresteerd hebt: het is een ‘ervaring’ die bijblijft. Sommige holes zijn onvergetelijk, zoals de 5. Deze korte par 3 haalt met moeite 130m, maar er is het grote hoogteverschil en de green die omringd is door water. Altijd een kippenvelmoment. Nog zo’n scherprechter is de 17. Deze lange par 5 loopt continu bergop. De finishing hole is een par 3 die de spelers terugvoert naar het clubhouse met… het terras. Het parcours is één groot geheel waar de emoties elkaar opvolgen. Naast de sportieve uitdaging is Royal Bercuit ook een heerlijke wandeling in een magisch domein. Zodat een bogey al snel vergeten wordt…

De zorg van de baan is al vele jaren in handen van greenkeeper Jean-Marc Dokier. Hij levert uitstekend werk. ‘De volledige baan wordt automatisch besproeid. Teneinde aan de meest veeleisende bio-normen te beantwoorden en aan het Europees decreet dat het gebruik van fytosanitaire producten verbiedt, testen wij voortdurend nieuwe methodes uit om onze greens in de best mogelijke conditie te houden. De baan zelf blijft een prachtstuk’, aldus Jean-Philippe Semal.

Visitors welcome
Deze club, die nog altijd eigendom is van de aandeelhouders van het eerste uur, blijft altijd trouw aan zijn filosofie en aan zijn waarden. Vandaar ook dat het maximale aantal leden op 600 is bepaald. Er zijn dus nog enkele memberships beschikbaar – het instapgeld kost dit jaar zo’n 1250 euro – om aan dit quotum te komen.

De jeugdschool is een andere trots van Bercuit. Zij staat onder leiding van Anthony Otterström en Jonathan Davin en is een wissel op de toekomst. Er zijn momenteel een 100-tal juniores actief of zo’n 20% van de leden. Ook de afdelingen Ladies, Men en Seniors tonen zich bijzonder actief.

De greenfeepolitiek volgt dezelfde strekking. ‘Wij verwelkomen de gastspelers met open armen. Op maandag stellen bij hen zelfs een speciaal pakket voor tegen een superinteressant tarief. De ronde met lunch kost dan 250 euro (voor vier spelers met inbegrip van twee buggy’s). De klassieke greenfees komen op 80 tot 90 euro op weekdagen en op 105 euro in het weekend.

Oudere golfers herinneren zich ongetwijfeld nog dat Royal Bercuit in 1988 het schouwtoneel was van een Belgian Open (European Tour) die gewonnen werd door de Spaanse grootmeester Jose-Maria Olazabal. In de jaren 90 werden er ook zes European Ladies Masters georganiseerd en een Belfius Ladies Open in 2018. ‘Wij hopen ook de komende jaren een aantal mooie competities te huisvesten, vooral dan op Belgisch vlak. Onze baan speelt niet lang, maar zij blijft een interessante uitdaging. Ook voor de betere profspelers’, aldus nog Eric Hermann.