WAAROM?

Enerzijds hebben de uitzending van grote toernooien op televisie en anderzijds de toename van het aantal verblijven in het buitenland de manier van waarnemen van de golfbanen veranderd. Een manier die volledig wordt vervormd door een bepaalde omgeving. Terwijl we ons thuis in de winter in een ongunstig klimaat bevinden, heeft de toerist die op een golfbaan speelt en geniet van zomerse temperaturen een volledig ongebruikelijke visie. Evenzo heeft een golfbaan dat door een uitgebreid team is voorbereid op een groot toernooi, niets te maken met “alledaagse” golfbanen.

Aan het einde van de presentatie ziet u een tabel met de nodige samenvattingen.

Rond 1970 werden de greens 3x per week gemaaid in het volle seizoen, en op een maaihoogte van minstens 6 millimeter. Vrij snel, over slechts enkele jaren en met de opkomst van gesponsorde wedstrijden tijdens het weekend, werd het als essentieel beschouwd om dagelijks te maaien tijdens een tornooi. Toen leidden de financiële behoeften tot het houden van wedstrijden op zowel zaterdag als zondag. Tegelijkertijd moesten de roleigenschappen van de greens steeds groter worden. In die tijd werd de oplossing vlug gevonden: lager maaien. En hier zitten we dan nu met een dagelijkse maaibeurt van bijna 3 millimeter. In plaats van 3 maaibeurten op 6 mm zitten we nu met 7 maaibeurten op 4 mm. Of in werkuren uitgedrukt: van 12 tot 28 uur op weekbasis. En dit enkel op basis van werk uitgevoerd door middel van triplex-maaiers.

De pre-greens maakten deel uit van een algemene maaibeurt; tegenwoordig worden ze 2 tot 3 keer per week onderhouden op 8 mm; vandaar een behoefte die evolueert van nul naar ongeveer 7,5 uur per week.

De tees werden 2 keer per week gemaaid op 17 millimeter, dus 12 uur per week; tegenwoordig is dat 3 keer op 12 millimeter, oftewel 18 uur.

Voor de fairways waren er gesleepte elementen die over het algemeen op een breedte van 4,5 meter werkten, alleen bij parallel maaien; er was geen sprake van diagonaal maaien! En dit met een maaihoogte van meer dan 25 millimeter één of twee keer per week, wat een gemiddelde van 18 uur vertegenwoordigde. De huidige maaiers zijn veel smaller en hoewel ze efficiënter zijn, moeten ze 3 keer per week op 14 mm maaien gedurende 12 uur, wat neerkomt op 36 uur.

Het begrip semi-rough bestond niet. Ze zijn nu wijdverspreid en vereisen 5 uur 2 keer per week bij 28 mm: 10 uur!

De roughs waren over het algemeen behoorlijk bestraffend. Maar om een kortere speeltijd mogelijk te maken en meer spelers te verwelkomen terwijl ze de indruk kregen beter te spelen, werd besloten om ze korter te houden. En van 1 tot 3 maaibeurten per jaar zitten we nu om de twee weken te maaien op 55 mm gedurende bijna 55 uur; dus 27,5 uur.

Dit alles houdt geen rekening met een toename van de werkuren met betrekking tot beluchtingen, verticuts, bezandingen, irrigatie, enz… die ermee gepaard gaan.

Als we dit allemaal bij elkaar optellen zien we dat we op deze manier van 52 uur naar meer dan 122 uur gaan! Laten we niet uit het oog verliezen dat dit niet alleen meer werkuren vereist, maar ook meer draaiuren van geavanceerdere machines eist, die bovendien meer onderhoud, brandstof en investeringen vereisen. Het naast elkaar bestaan van arbeiders en spelers is ook moeilijker en vereist een goed doordacht programma en goed opgeleid personeel.

Ik heb deze memo niet uitgewerkt om jullie motivatie te ondermijnen, maar alleen om te benadrukken wat het allemaal inhoudt op gebied van professionalisme en motivatie. Petje af heren!

Maar groen ontspant; en als jullie een beetje blues ondervinden, volstaat het om langs jullie golfbaan te wandelen om deze uitzonderlijke omgeving te herontdekken, en van jullie leefomgeving te genieten.

Aan allen een lange en verrijkende loopbaan.

Philippe Honorez.